Fragment H24 'Benauwd'

Even kort voorstellen:  Angela Sandtnerova

Naam:                                     Angela Sandtnerova

Woonadres:                            Verschillende adressen

Getrouwd:                               Gescheiden

 Kinderen:                               Lia Sandtnerova - 4 jaar oud

Geboren:                                 2 November, 1983

Sterrenbeeld:                          Schorpioen

Houdt van:                              Paul, Calvados & verre reizen

Heeft een hekel aan:              Teveel om op te noemen

Korte inleiding

Paul is uitgenodigd door zijn broer Robin en zijn vriendin Marsha om wat te gaan eten. Ze hebben Deborah meegenomen, een vriendin van het stel, in een poging haar aan Paul te koppelen. Het etentje wordt echter abrupt verstoord door de komst van Angela...

Aanwezig in restaurant:

Robin van Schaik – broer van Paul

Marscha – vriendin van Robin

Deborah – blind date van Paul & vriendin van Marscha

Personeel van ‘Peach Garden’

(fragment) H24

Den Haag, Chinees Restaurant ‘Peach Garden’

Zaterdag, 04 December 2010

(Paul van schaik)

Gapend kijk ik op mijn horloge, en naar de uitgang. Het is nog niet eens negen uur. Vol tegenzin ga ik akkoord met het verplichte rondje koffie. Ik reik Deborah net een sigaret aan, wanneer de deur van de eetzaal met een klap open vliegt. Ik schiet onmiddellijk in de houding, mijn aansteker krachtig in mijn handen geklemd. Het is Angela die schuimbekkend van woede op me af komt stormen. Ze houdt de brief in haar hand, die ik op haar nachtkastje heb achtergelaten.

‘Angela, wat een verrassing, leuk je weer te zien. Mag ik je voorstellen aan Deborah, Robin en Marsha?’ probeer ik, voordat ze ons bereikt.

‘Vuile hufter die je d’r bent. Het gore lef.’ Ze gooit de brief in mijn gezicht.

‘Tafel voor één persoon?’ De knappe eigenaresse staat er weer met haar bestelterminal.

Ze heeft haar haren opgestoken, waardoor haar hals goed zichtbaar is. Gek, dat ik me daar op dit moment door laat afleiden. Of eigenlijk niet.

‘Sodemieter op!’ De stem van Angela is door het hele restaurant te horen.

‘Pardon, mevrouw?’

‘So-de-miet-er op!’

‘Rustig maar. Vertel eens wat er aan de hand is.’ Robin staat op en gebaart naar Angela dat ze moet gaan zitten. Hij krijgt direct mijn bier in zijn gezicht. Druipend blaast hij de aftocht. Marsha volgt hem zo snel als ze kan inde richting van het toilet, zodat alleen ik en Deborah overblijven. Deborah wringt onbedoeld haar mollige lichaam tussen ons in, maar wordt hardhandig weggeduwd. Vervolgens staar ik in een paar koude ogen. We komen letterlijk neus tegen neus te staan.

‘Wie denk je wel dat je bent,’ sist ze. Alles in haar houding is dreigend.

‘Eerst loop je, zonder wat te zeggen, mijn huis uit en verdwijnt met de noorderzon. Voordat ik boe of bah kan zeggen. Daarna vind ik een zingende Meike onder de douche. Blijkt helemaal afgeneukt te zijn, zo vertelt ze me trots. In mijn bed, nota bene. En als dat nog niet erg genoeg is, ligt er een lullig briefje op mijn nachtkastje, waarin me verteld wordt dat het maar beter is om elkaar niet meer te zien! Hoe durf je, vies varken dat je d’r bent!’

‘Ik wilde je de brief persoonlijk geven...’ stamel ik, meer van mijn stuk gebracht dan ik wil toegeven.

‘Persoonlijk géven? Dan moest je eerst over Meike heen zeker? Die lag zeker in de weg met haar gespreide benen?’

‘Het was laat, Angela. Ik kwam je opzoeken en toen kreeg ik onderweg een auto-ongeluk. Ik zweer het je, het is de waarheid.’

‘Een auto-ongeluk? Wacht maar, mannetje. Je weet niet half wat ongeluk is.’ Ze grist een mes van tafel en zet de punt tegen mijn keel. Ik durf me niet te bewegen, want ik weet waartoe ze in staat is. Ik voel hoe ze er licht mee in mijn huid prikt. Als dit zo doorgaat, snijdt ze me nog, schiet het door me heen. Bloed op mijn hagelwitte overhemd, dat krijg ik er nooit meer uit. 

‘Angela, laat me een en ander uitleggen,’ probeer ik op andere toon, terwijl ik mijn handen langzaam omhoog breng.

‘Ik weet dat het plaatje lullig overkomt, maar leg in ieder geval dat verdomde mes neer.’

‘Ik zou je ballen eraf moeten snijden, Paul, en ze moeten voeren aan die bebrilde, dikke teef van je.’ Ze draait zich fel om naar Deborah. Haar aandacht voor mij verslapt, zodat ze het mes loslaat. Ik stap achteruit en wrijf als vanzelf over de plek in mijn hals. Ik zie hoe Robin en Marsha vanaf veilige afstand staan toe te kijken. De eigenaresse staat ondertussen driftig met de zojuist gearriveerde kok, een beer van een vent met een hangsnor zoals je alleen in Bruce Lee films ziet, te discussiëren, over wat ze moeten doen. Zo te zien, hebben ze nog geen flauw idee.

‘Angela, liefje,’ probeer ik beheerst, nu ik weet dat het ergste gevaar geweken is. Ze laat me niet uitspreken en geeft me zowaar een klap in mijn gezicht. Mijn bovenlip begint spontaan te gloeien, maar ik besluit ondanks mijn gevoelens van vernedering niets terug te doen; ik ben veel te bang dat de hele boel dan echt uit de hand loopt. Deborah voelt zich ondertussen zodanig bedreigd door Angela, dat ze probeert weg te lopen, precies zoals Robin en Marsha hebben gedaan. Ze komt echter niet ver. Met een stevige greep pakt Angela het arme meisje bij haar haren en duwt haar met haar gezicht in een bord met Foe Yong Hai. Met bril en al verdwijnt ze in de tomatensaus. Angela, nog steeds buiten zinnen, richt zich ondertussen tot mij.

‘Ik spreek jou nog wel, Paul. Denk maar niet dat jij de regels kunt bepalen. Ik beslis wel of, en wanneer het over is tussen ons,’ blaft ze hijgend. ‘Ik weet trouwens waar je woont. Wij zijn nog niet klaar, hoor je me? Na afloop zul je wensen dat je me nooit ontmoet had.’

Ze kijkt me nog één keer vol verachting aan, met eenzelfde blik als Megan, het meisje uit ‘The Exorcist’ voordat ze in vol ornaat op het kleed plast. Dan laat Angela los. Deborah valt naar achteren, grijpt vertwijfeld om zich heen en barst onder een tafel in snikken uit. Haar hoofd is rood aangelopen en zit onder het ei en lange slierten taugé.